Porąbka Uszewska

Sanktuarium NMP z Lourdes

Prospekt

Początki parafii w Porąbce Uszewskiej sięgają 1470 r. Nie mamy informacji o pierwszym kościele w tej miejscowości. Drugi z kolei drewniany kościół stanął przed 1550 r. W XVII w. zmieniono jego wystrój na barokowy. Prawdopodobnie przy tej okazji ok. 1686 r. zbudowano tam 8-głosowy pozytyw.

Drewniana świątynia istniała do 1918 r., kiedy to ukończono budowę nowego murowanego kościoła.  Wtedy to translokowano wspomniany pozytyw na chór nowej świątyni. Nie mógł on oczywiście wypełnić brzmieniem znacznie obszerniejszego wnętrza, dlatego rządcy parafii myśleli o wyposażeniu kościoła w odpowiednie wielkością organy. Świadczy o tym kosztorys opracowany prawdopodobnie w 1935 r. przez firmę Władysława Kamińskiego z Warszawy. Tenże organmistrz wraz z bratem Zygmuntem założył w 1923 r. istniejącą nieprzerwanie do dziś jedną z najstarszych w Polsce wytwórni organów, jednak po 5 latach współpracy zdecydował się na samodzielną działalność zawodową, którą prowadził aż do śmierci w 1935 r. Jego zakład, prowadzony później przez żonę i pracowników, funkcjonował jednak aż do wybuchu II wojny światowej. Filia fabryki mieściła się w Wilnie. Władysław Kamiński budował głównie niewielkie instrumenty, z reguły nieprzekraczające 20 głosów.  Parafii w Porąbce Uszewskiej zaproponowano jednak spore organy o 26 głosach, dwóch manuałach z pedałem, trakturze pneumatycznej, wiatrownicach stożkowych i następującej dyspozycji:

Połączenia: II-I, I-P, II-P, Sub II-I, Super II-I (kompletne), Super I (kompletne)
Urządzenia dodatkowe: automat pedałowy, crescendo, Tremolo Flet koncertowy, Tremolo Gedekt, Tremolo Pikolina
Registry zbiorowe: Piano, Mezzoforte, Forte, Tutti

Niestety projekt ten nie został zrealizowany, przypuszczalnie ze względów finansowych. Z dzisiejszej perspektywy należy żałować, że instrument ten nie powstał; dziś mógłby być pomnikiem polskiego budownictwa organowego okresu międzywojennego na skalę regionalną. Wspomniany wcześniej pozytyw służył parafii aż do ok. 1958 r., po czym został zdemontowany i złożony w wieży. W tym stanie zastali go inwentaryzatorzy w 1973 r. W założonej wówczas karcie zabytku postulowano rekonstrukcję instrumentu, co zostało zrealizowane. Pozytyw przekazano na zamek w Dębnie, gdzie doczekał się prac konserwatorskich. 

Obecne organy zbudował Wacław Biernacki z Krakowa w 1958 r.  Ostatni remont został przeprowadzony przez Antoniego Kuczaja z Gołkowic i Kazimierza Plewę z Nowego Sącza w 2003 r. Prospekt trzysekcyjny; za częścią środkową znajdują się sekcje manuału I i pedału, za prawą - sekcja manuału II. Wiatrownice stożkowe. Stół gry wolno stojący; grający siedzi przodem do ołtarza.

Skala manuałów: C-a³; skala pedału: C-f¹. 

Stół gry