Marcyporęba

Kościół św. Marcina

prospekt

Wczesnobarokowy, drewniany kościół w Marcyporębie zbudowany został w 1670 roku. Na wiek XIX przypadła jego częściowa przebudowa. Znajdujące się w nim późnobarokowe organy są dziełem nieznanego budowniczego. Z relacji organmistrza, który remontował ów instrument około 20 lat temu wynika, że jest on złożony z elementów dwóch mniejszych pozytywów. Organy należą do najcenniejszych zabytków świątyni, jednakże aktualnie (lipiec 2007) znajdują się w stanie agonalnym; są w prawdzie nadal podłączone do dmuchawy elektrycznej, jednak zostały wykluczone z akompaniamentu liturgicznego, gdyż bardzo duża liczba dźwięków nie odzywa się, zaś pozostałe są bardzo rozstrojone. Miejscowy Proboszcz jest gotów wyremontować instrument, lecz – niestety – parafia na chwilę obecną nie posiada funduszy i poszukuje sponsorów. W niewiadomym czasie do instrumentu dobudowana została dwugłosowa sekcja pedału, która znajduje się na dodatkowej wiatrownicy za szafą organową.

Prospekt organowy reprezentuje model późnobarokowy, złożony z trzech smukłych wieżyczek, rozczłonkowanych mniejszymi segmentami. Ponad polami piszczałkowymi widoczne są wydatne belkowania, na których – w zwieńczeniach wieżyczek – mieszczą się ażurowe formy dekoracyjne (aktualnie zwieńczenie prawej wieżyczki prospektowej jest niekompletne). Poniżej centralnej wieżyczki znajduje się rzeźbiona konsola. Prospekt ujęty jest po bokach okazałymi, ażurowymi uchami. Górne labia piszczałek frontowych – należących do głosu Pryncypał 4’ – przesłonięte są kotarkami, dopełniającymi snycerskiego wystroju prospektu.

Instrument działa w oparciu o mechaniczną trakturę gry i rejestrów oraz wiatrownice klapowo-zasuwowe, obsługiwane przez dmuchawę elektryczną, która – wraz z miechem –mieści się w wieży kościoła. Instrument posiada krótką oktawę zarówno w manuale, jak i w pedale.

Skala manuału i pedału : C F D G E A B H c-c³; pedał: C F D G E A B H c-a.

stół gry

traktura

dobudowana sekcja pedału