Lębork

Kościół NMP Królowej Polski

15 września 1866 r. w część zachodnią kościoła wstawiono nowe organy wybudowane przez szczecińską firmę Barnima Grüneberga. Organy są szczytowym osiągnięciem neogotyckiej ornamentyki organowej XIX w. na Pomorzu. Organy te posiadają szafę o stosunkowo dużej powierzchni 5 m szeroką i 4,5 m głęboką, a mimo to zajmują minimalną powierzchnię chóru. Są bowiem wsunięte w przestrzenną wnękę wieży, w której pomieszczenie znalazły dwa miechy skrzyniowe o wymiarach 115x115 cm, umieszczone wewnątrz szafy organowej. Prace nad instrumentem zakończono w listopadzie 1866 r. i nastrojono je z modnym w ówczesnych czasach zabarwieniu romantycznym.

Już 2 grudnia 1866 r., przybył do Lęborka z Gdańska Profesor Friedrich Wilhelm Markull, królewski dyrektor muzyki. W swoim sprawozdaniu rewizyjnym sporządzonym dla odbioru instrumentu, napisał: Organy te, posiadające 21 grających głosów, zapewniają pełnię, i świetność dźwięków, które wypełniają całkowicie kościół. […]

Po roku 1945 organy długi czas były nieczynne, dopiero w 1958 r., zostały odrestaurowane przez organmistrza o nazwisku Blum. W kolejnych latach przechodziły strojenie i doraźne naprawy. Ostatnią gruntowną naprawę przeprowadził organmistrz Stanisław Juhlke z Lęborka.