Wola Gułowska

Kościół parafialny

Prospekt

Organy zostały zbudowane w XVIII w. Składają się one dwóch bliźniaczych segmentów ustawionych na podłodze chóru muzycznego i połączonych rodzajem pozytywu na wysokości belkowania bocznych segmentów. Wydaje się, że pozytyw jest późniejszy od szaf bocznych ze względu na różnice stylistyczne (klasycyzm ?). Prospekty bocznych segmentów maja kształt trójwieżyczkowej konstrukcji przedzielonej niższymi płaszczyznami piszczałkowymi. Wieże półkolistym ryzalitem wysuwają się z lica prospektu. Wieńczy je gierowane belkowanie z nastawami w kształcie zapalonego znicza i aniołowie z trąbami. Cały segment jest zdobiony zewnętrznymi uszakami, górnymi ażurowymi przysłonami na polach piszczałkowych i ornamentami pod konsolami wież piszczałkowych. Natomiast segment łączący (pozytyw) został umieszczony na bogato zdobiony nadprożu. Ma on już proste belkowanie. Płaszczyzna piszczałkowa została ujęta w rodzaj pilastrów podtrzymujący łuk prosty oparty na węgarach. Na zwieńczeniu łącznika znajduje się pełno plastyczna rzeźba Dawida z harfą. Prześwit poniżej łącznika zdobi złocony ornament o kształtach roślinnych. Wszystkie ornament są złocone. Natomiast rzeźby - polichromowane. Szafa organowa pomalowana na kolor brązowy.

W 1918 roku zarekwirowano dla wojska piszczałki prospektowe. Po zniszczeniach wojennych z 1939 r. (Tutaj w Woli Gułowskiej miała miejsce słynna bitwa pod Kockiem.) organy przebudował, w 1943 r., Stanisław Jagodziński.[1] Właściwie zabytkowe wnętrze organów z wiatrownicami zasuwowo-klapowymi zamienił na wiatrownice stożkowe, zastosował wolno stojący kontuar zamiast klawiatur wbudowanych w praw segment szafy organowej.[2] Klawiatura ma mechaniczną trakturę, registry głosowe - pneumatyczną. Miech pływakowy. Skala manuałów: C-f³. Skala pedału: C-d¹.

Dyspozycja organów została pomyślana wyłącznie dla celów akompaniamentu. Tym samym powstała ograniczona możliwość wykonywania bogatej literatury organowej.

Stół gry